Jimmy Liao

Nesta entrada non imos falar dun libro. Ou, para ser exactos, non dun só libro, senón do autor de varios deles, Jimmy Liao. Este autor taiwanés, do que temos varios títulos na nosa biblioteca, naceu en 1958 na capital do país, Taipei.

Despois de licenciarse en Belas Artes, estivo traballando con éxito no campo da publicidade durante doce anos, ata que enfermou de leucemia e, tras superar esta enfermidade, decidiu dar un xiro á súa carreira profesional e adicarse por completo ó mundo da ilustración e a literatura. Nas súas obras, moitas veces parecemos observar a realidade a través dos ollos dun neno, aínda que delas podemos extraer moitos temas relativos ós sentimentos das persoas e, en algunha delas como "La piedra azul", ata os sentimentos dunha pedra. Outro dos seus libros na nosa biblioteca é "No soy perfecta", onde unha nena chamada Perfecta nos vai contando os inconvenientes da perfección e os problemas que nos pode chegar a traer. E para que non falte de nada, tamén podemos ler a peculiar historia historia de (des)amor que nos conta en "Desencuentros". Para rematar, recomendarvos que busquedes algunha das moitas animacións que se teñen feito sobre as súas obras. Como exemplo, deixámosvos aquí a correspondente ó cuarto dos títulos deste autor que temos na biblioteca, "El pez que sonreía", outra mostra máis da beleza e delicadeza que transmiten as imaxes que crea este autor.

Contos da montaña

Aínda que non sexa unha novidade, xa que leva tempo na nosa biblioteca, traemos hoxe aquí un clásico da literatura portuguesa, "Contos da montaña". Unha compilación de relatos breves de Miguel Torga, autor portugués do século pasado, publicada alá polo 1941.

Nestes relatos o autor amosa de forma directa e sen concesións a vida naquela época na rexión de Tras-os-Montes, fronteiriza con Galicia. Vemos unha vida dura, na que a xente busca a felicidade, aínda que ás veces as circunstancias, ás veces a pobreza, e outras, o carácter das persoas, poñen serios atrancos ós seus obxectivos. A obra foi censurada no seu momento, xa que á ditadura salazarista non lle debía de parecer ben que se contara que non todos os seus cidadáns levaban vidas prosperas e felices acordes coa propaganda do rexime. Esta censura xa non era a primeira da súa carreira como escritor, e incluso pasara xa algúns meses no cárcere por motivos políticos. Desta vez, ata a súa muller foi expulsada do seu traballo como profesora. Tiveron que pasar máis de trinta anos, ata a Revolución dos Cravos, para que Miguel Torga fose debidamente recoñecido e rehabilitado.

Pero esa xa é outra historia e se queredes aprender máis dela, podedes consultar as ligazóns que foron quedando pola reseña adiante. Mentres tanto, disfrutade da viaxe no tempo que propón esta obra a través das vidas dos seus protagonistas.

Miss Ourense

Traemos aquí un libro que non ten case nada que ver cos concursos de beleza. Digo case nada porque o título do mesmo corresponde co dun dos catro relatos policíacos que o forman e no que aparece como persoaxe unha aspirante á coroa da beleza da cidade das Burgas.
Estes catro relatos, que se poden ler de forma independente, teñen un elemento común que é o seu protagonista: Gumersindo Nespereira, un policía que non aspira a cambiar o mundo, pero si a facelo algo máis xusto, sempre dentro das súas posibilidades. Ó longo dos catro relatos podemos seguir as andanzas deste policía polo Ourense dos anos 60 e inicios dos 70, mentres de fondo imos vendo un excelente retrato da época no que, ademais da sociedade do franquismo, se tocan temas tan variados como a emigración, a corrupción asociada ó urbanismo nas cidades, ou referencias a escándalos como foi o do envelenamento de licores con alcol metílico.
Todo isto é o que nos propuxo fai vinte anos o seu autor, Bieito Iglesias, sen renunciar á esencia da novela negra, onde unha cousa é o ben e o mal, e outra é o que as leis consideran como tales é que, ás veces, acaban atopando a solución do sentido común de mans do inspector Nespereira, que o mesmo resolve asasinatos que axuda a destapar fraudes usando métodos que non sempre van por vías estritamente legais.
Un libro que, a bo seguro, nos fará pasar un rato agradable e entretido, e que xa está dispoñible na nosa biblioteca.

El último yeyé

1974. Ruperto é un mozo que, como moitos outros da época, non ve futuro en España e decide facer as maletas para emigrar ó estranxeiro (pensándoo ben, poñendo 2015 en vez de 1974 tamén podería valer).
A diferenza con outros moitos dos emigrantes da época é que Ruperto é un yeyé, e ademais de buscar un traballo, que pronto veremos que non é a súa maior ansia, necesita aire fresco para o seu espírito libre. Nesta novela gráfica de Fernando González Viñas e José Lázaro iremos acompañando a Ruperto na súa viaxe pola Alemaña da época, vendo a diferenza entre as sociedades española e xermana, as súas peripecias como mente inqueda, a súa estrañeza pola responsabilidade que amosan os alemáns, e o gusto polas mozas do país, entre as cales ten un sorprendente éxito.
E mención aparte, aínda que non por iso menos importante, de feito é fundamental, a música. Música da época que imos vendo ó longo de toda a novela, tanto música española como a que soaba por Europa adiante en aquel ano. Tan importante é a música, que ata veremos a Ruperto formando un grupo musical propio en compañía de outros emigrantes, "Los Mantas".
En resumo: trátase dunha novela divertida, entretida de ler, e con bastante contido de fondo que permite unha segunda lectura máis profunda da que podemos tirar moitos temas de conversa. Esta novela gráfica xa está á vosa disposición na nosa biblioteca, onde tamén temos un exclusivo cd recopilatorio coas cancións que aparecen na mesma.

E de regalo, unha das cancións, a gañadora do festival de Eurovisión de aquel ano. Aquí tedes o vídeo de aquel momento, que tamén aparece na novela:

Sanatoria. Historia dos nenos raros

Dous irmáns siameses nun único corpo, un xefe indio, un neno artificial de douscentos anos de idade construído por un peculiar científico, un neno que só é mudo os martes, e así poderiamos seguir contando ata completar o curioso censo de habitantes forzosos de Sanatoria, un manicomio para nenos peculiares ó que podemos botar un ollo grazas ó seu autor, Francesc Grimalt, que ademais da historia nos ofrece unhas fermosas ilustracións ó longo das escasas sesenta páxinas que forman este conto. Un lugar que, para completar a súa peculiaridade, está ó cargo do non menos curioso psiquiatra Pío Carcasa, que ben podería formar parte da súa involuntaria clientela.

É este un libro curioso, que tanto pode ser considerado xuvenil como adulto. Todo depende do nivel de profundidade que queiramos acadar na súa lectura, que pode ir desde o simple decurso da historia ata unha análise máis detallada de multitude de detalles que van quedando entre liñas. En resumo, unha proposta pouco habitual, aínda que moi interesante e que acaba de chegar á nosa biblioteca, onde xa está á vosa disposición.

Novas da biblioteca

O xoves e o venres pasado tiveron lugar as xornadas do PLAMBE (Plan de Mellora das Bibliotecas Escolares) en Santiago e aló enviamos representación por primeiro ano.

A cantidade de propostas que houbo nesas xuntanzas foi impresionante, e tiraremos moito partido delas.

Nós tamén imos poñendo pouco a pouco a andar esta modesta biblioteca escolar. Seguimos recollendo materiais para a exposición de cómic e estamos preparando os seguintes boletíns da biblioteca.

O último que fixemos foi montar unha exposición documental en relación co Día da Muller Traballadora, o 8 de marzo, coa colaboración das compañeiras de Donas de si, como podedes ver nesta imaxe:

Tanto por facer...

Andamos desbordad@s de traballo... seguimos recollendo aportacións para a exposición sobre o cómic. Se tedes algún material interesante, non vos esquezades de achegalo.
Este ano convocouse por primeira vez un concurso de disfraces literarios polo Entroido. Non se pode dicir que non teñades variedade para elixir: hai moitos personaxes de papel como referentes para caracterizarvos.

 Ademais, logo vén o día de Rosalía, que volveremos conmemorar facendo caligramas cos seus versos.